Data publikacji przeglądu: 8 marca 2023

• Najważniejsze informacje

W grupie indukcji porodu, liczba porodów podczas których doszło do zaklinowania barku (dystocji barkowej) lub złamań kości (zazwyczaj obojczyka, które leczy się bez powikłań) zmniejszyła się. Jakość danych naukowych była umiarkowana dla dystocji barkowej oraz wysoka dla złamań. Nie stwierdzono jednoznacznej różnicy między grupami pod względem ryzyka uszkodzenia połączeń nerwowych, które wysyłają sygnały z kręgosłupa do ramion, rąk oraz dłoni noworodka (uszkodzenie splotu barkowego) (niska jakość danych ze względu na bardzo małą liczbę takich zdarzeń) lub ryzyka wystąpienia objawów niedotlenienia noworodka podczas porodu. Strategia indukcji porodu zmniejszyła średnią masę urodzeniową o 178 g. Badania nie różniły się pod względem liczby kobiet, u których wykonano cięcie cesarskie lub wykorzystano dodatkowe narzędzia (kleszcze, próżnociąg - przyp. tłum.) przy porodzie. Podsumowując, z indukcją porodu wiążą się korzyści, jednak mogą wystąpić również pewne zdarzenia niekorzystne związane z wywołaniem porodu krótko przed terminem. Gdy istnieje podejrzenie, że dziecko może być bardzo duże, należy omówić z rodzicami możliwość indukcji porodu.

Pomimo tego, że niektórzy rodzice oraz lekarze mogą uważać, że istniejące dane naukowe są wystarczające, aby wywołanie porodu można było uznać za uzasadnione, inni mogą się z tym nie zgadzać. Potrzebne jest przeprowadzenie kolejnych badań wysokiej jakości, w celu ustalenia najbardziej odpowiedniego czasu indukcji porodu pod koniec ciąży oraz poprawy w zakresie dokładności rozpoznawania makrosomii.

Przejdź do streszczenia w Cochrane Library

Pełna wersja przeglądu systematycznego - wersja angielska, plik PDF

Zobacz streszczenia przeglądów w zakładce Cochrane prostym językiem