Prostacyklina w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego

Data publikacji przeglądu: 1 maja 2019

U uczestników, którym podano prostacyklinę dożylnie stwierdzono poprawę w zakresie przeżywalności (mniejsze ryzyko śmierci). Byli oni w stanie przejść średnio 92 metry więcej w ciągu 6 minut niż osoby, którym nie podano prostacykliny dożylnie. Ponadto osoby te miały większe prawdopodobieństwo poprawy wydolności (codzienne czynności, które chory jest lub nie jest w stanie wykonać). Osoby, którym podawano prostacyklinę dożylnie miały lepszą średnią funkcję serca niż chorzy nie poddani leczeniu. Ogólnie, wyniki były mniej jednoznaczne dla osób otrzymujących prostacyklinę drogą doustną, wziewną lub podskórną. Nie było jasne, czy stosowanie tych metod przyczyniło się do zwiększenia szans przeżycia. Osoby, którym podawano prostacyklinę w postaci wziewnej (za pomocą nebulizatora) wykazały poprawę wydolności, mogły przejść średnio 28 metrów więcej w trakcie testu 6-minutowego marszu oraz miały lepszą funkcję serca. Istniały również dane naukowe na potwierdzenie poprawy funkcji serca podczas stosowania zastrzyków podskórnych z prostacykliną. Nie było jasne, czy przyjmowanie tabletek zawierających prostacyklinę miało wpływ na poprawę wydolności lub funkcję serca. Osoby otrzymujące takie leczenie były w stanie przejść tylko 15 metrów dalej w ciągu 6 minut niż osoby, które nie przyjmowały doustnie prostacykliny. Mimo, że wyniki dostępne w tym przeglądzie były najmocniejsze dla prostacykliny dożylnej, to ta metoda leczenia może być uciążliwa i zwiększać ryzyko powikłań, np. infekcji wkłucia dożylnego. Co więcej, prawie wszystkie osoby, które przyjmowały zalecaną dawkę leku w różnych postaciach miały skutki uboczne (między innymi napady gorąca, ból głowy lub szczęki, biegunkę, ból kończyn, skutki uboczne związane z drogami oddechowymi, nudności i wymioty). Osoby przyjmujące seleksypag miały mniej nasilone objawy kliniczne, a wynik 6-minutowego testu marszowego różnił się tylko o 13 metrów w porównaniu z osobami przyjmującymi placebo. Osoby, które przyjmowały seleksypag były również bardziej narażone na skutki uboczne, takie jak napady gorąca, ból szczęki, biegunka, nudności lub wymioty, ból mięśni lub kończyn.

Przejdź do streszczenia w Cochrane Library

Pełna wersja przeglądu systematycznego - wersja angielska, plik PDF

Zobacz streszczenia przeglądów w zakładce Cochrane prostym językiem