Data publikacji przeglądu: 12 lutego 2019

W żadnym z badań nie oceniono wpływu dodawania jodu do żywności na ryzyko zgonu, rozwój umysłowy, funkcje poznawcze, kretynizm (schorzenie charakteryzujące się zaburzeniami kontroli ruchu i niepełnosprawnością intelektualną), niedoczynność tarczycy, stężenie TSH lub stężenie tyreoglobuliny (stanowią biologiczne markery wskazujące na niedobór jodu, gdy ich stężenie we krwi jest wysokie). W dwóch badaniach oceniano wpływ interwencji na ryzyko wystąpienia wola, w jednym badaniu oceniano pięć czynników rozwoju fizycznego (masa ciała, wzrost, masa ciała w stosunku do wieku, wzrost w stosunku do wieku, stosunek wagi do wzrostu), zaś jedno badanie analizowało działania niepożądane. We wszystkich badaniach oceniano stężenie jodu w moczu (stężenie jodu wydzielanego z moczem, którego niski poziom wskazuje na niedobór jodu w populacji badanej, ale nie u poszczególnych osób). Dane, które spełniły nasze wymagania z tych badań, zostały poddane łącznej ocenie w meta-analizie. Jesteśmy niepewni skutków wzbogacania jodu na ryzyko wystąpienia wola lub którykolwiek z 5 czynników rozwoju fizycznego. W jednym badaniu w sposób opisowy zgłoszono brak działań niepożądanych podczas jego trwania. Wśród badań o wyższej jakości danych u osób, u których dodawano jod do żywności stwierdziliśmy istotnie większe stężenie jodu w moczu (38.32 µg/L) w porównaniu z grupami, które nie otrzymywały jodu.

Przejdź do streszczenia w Cochrane Library

Pełna wersja przeglądu systematycznego - wersja angielska, plik PDF

Zobacz streszczenia przeglądów w zakładce Cochrane prostym językiem