Data publikacji przeglądu: 18 sierpnia 2020

Cyfrowe śledzenie kontaktów z samoizolacją prawdopodobnie zmniejsza liczbę osób zakażonych przez osobę chorą, lecz w mniejszym stopniu niż śledzenie manualne z samoizolacją (2 badania modelujące). Podczas dwóch wybuchów epidemii w USA i Sierra Leone system cyfrowego śledzenia kontaktów odnotował więcej bliskich kontaktów niż manualny system śledzenia (2 badania). Urządzenia stosowane w warunkach innych niż epidemia mogą zidentyfikować więcej bliskich kontaktów niż dzienniczki lub ankiety. Aplikacja może zredukować czas potrzebny na stworzenie kompletnej listy bliskich kontaktów (1 badanie). Systemy cyfrowe, w porównaniu z papierowymi, były szybsze w użyciu podczas rejestrowania nowych kontaktów i monitorowania już istniejących (znanych) kontaktów. Systemy cyfrowe są także prawdopodobnie mniej podatne na utratę danych. Problemy z dostępem do systemu (2 badania) obejmowały zły zasięg sieci, brak danych komórkowych, problemy techniczne i potrzebę lepszych szkoleń personelu. Wydatki osobiste osób prowadzących śledzenie kontaktów zwiększyły się (1 badanie) ze względu na podróże i ładowanie baterii telefonicznych. Wszystkie urządzenia zdiagnozowanych użytkowników zdawały się być chronione przed obcymi kontaktami, szpiegami i władzami, za wyjątkiem agencji zdrowia publicznego, ponieważ użytkownicy jednej z aplikacji byli jej członkami. Podczas badań odnotowaliśmy kradzież sprzętu (używane telefony komórkowe); odnotowaliśmy również, że formularze papierowe często ginęły, a dane cyfrowe były chronione hasłem (2 badania) i szyfrowane (1 badanie). Nie udało nam się znaleźć danych o informacjach kontekstowych i akceptowalności.

Przejdź do streszczenia w Cochrane Library

Pełna wersja przeglądu systematycznego - wersja angielska, plik PDF

Zobacz streszczenia przeglądów w zakładce Cochrane prostym językiem