Data publikacji przeglądu: 6 czerwca 2022
Najważniejsze informacje
Przeanalizowaliśmy 63 badania obejmujące prawie 4 miliony osób. Wyniki wskazują, że gdyby teoretycznie 10 000 osób wzięło udział w badaniach przesiewowych kału na obecność krwi utajonej, a 100 spośród nich zachorowało na RJG, oznaczyłoby to, że:
– spośród 100 osób chorych na RJG, 24 osoby nie zostaną wykryte za pomocą FIT.
– spośród 100 osób chorych na RJG, 61 osób nie zostanie wykrytych za pomocą gFOBT.
Przyjrzeliśmy się również uczestnikom z dużymi polipami i/lub RJG. Gdyby teoretycznie 10 000 osób wzięło udział w badaniach przesiewowych kału na obecność krwi utajonej, a 1000 spośród nich miało duże polipy i/lub RJG, oznaczyłoby to, że:
– spośród 1000 osób z dużymi polipami i/lub RJG, u 850 osób nie zostałyby one wykryte za pomocą gFOBT.
– spośród 1000 osób z dużymi polipami i/lub RJG, u 670 osób nie zostałyby one wykryte za pomocą FIT.
W tej teoretycznej grupie złożonej z 10 000 badanych:
– 594 osobom po badaniu przesiewowym z wykorzystaniem FIT zostanie zaproponowana „niepotrzebna” kolonoskopia – niepotrzebna, ponieważ nie mają oni RJG;
– 594 osobom po badaniu przesiewowym z użyciem gFOBT zostanie zaproponowana „niepotrzebna” kolonoskopia.
Na podstawie wyników opisanych powyżej można wywnioskować, że FIT wykrywa RJG częściej niż gFOBT, przy czym taka sama liczba osób poddawanych badaniom przesiewowym za pomocą ocenianych metod przechodzi niepotrzebną kolonoskopię.